Έχω ανοίξει το παράθυρό μου διάπλατα για να αφήσω το φως του φεγγαριού να μπεί μέσα. Αύριο έχει Πανσέληνο. Αν και είναι 11.30 το βράδυ η θερμοκρασία είναι αρκετά ανεβασμένη. Λούστηκα πριν 20΄ και το μαλλί μου το αισθάνομαι ήδη στεγνό. Μένω στο κέντρο της πόλης, οπότε η φασαρία των αυτοκινήτων ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει, αισθάνομαι την μυρωδιά του καυσαερίου να ανακατεύεται με τα σκουπίδια που έχουν σχηματίσει βουναλάκι έξω από τον κάδο. Το φεγγάρι το βλέπω μετά βίας να ξεπροβάλλει από την απέναντι 8όροφη πολυκατοικία. Σε λίγο πρέπει να πέσω για ύπνο, γιατί αύριο έχω πρωϊνό ξύπνημα και αρκετή δουλειά να με περιμένει. Γελάω μόνη μου και σκέφτομαι :
Εχθές ήμουν φιλοξενούμενη σ΄ένα σπίτι στην Χαλκιδική μέσα στο δάσος! Μπροστά μου στο 1 χλμ φαινόταν η θάλασσα. Τέτοια ώρα φορούσα μπουφανάκη γιατί κρύωνα και το μόνο που άκουγα ήταν διάφορα έντομα και πουλιά της νύχτας. Καθόμουνα ανέμελη και χάζευα το φως του φεγγαριού να χύνεται πάνω στη θάλασσα και μύριζα το άρωμα των πεύκων που με περιστοίχιζαν. Ήμουν τόσο ήρεμη και καμία σκέψη δεν ενοχλούσε το μυαλό μου για την αυριανή μέρα. Είχα χαθεί μέσα στο χρόνο και απολάμβανα.
Παίρνω το κινητό μου και βάζω ξυπνητήρι…ίσως το άλλο Σαββατοκύριακο πάλι να είμαι ξανά τυχερή …
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Είσαι έτοιμη για μόνιμη εγκατάσταση στην Χαλκιδική νομίζω. Εγώ πάντως δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκα ‘τι τα θες όλα αυτά στην πόλη; Τράβα στο εξοχικό για πάντα’ αλλά κλασσικά σαν γνήσιο παιδί της πόλης, δεν κάνω το βήμα.
Nikola nomizo eimai etoimi gia Syntaksi ...:)
Δημοσίευση σχολίου