Καλοκαιρινή "ξεραϊλα"

2-9-07

Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα να με κουράζει τόσο πολύ η ζέστη! Φέτος το καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο. Νόμιζα ότι το θερμόμετρο έχει κολλήσει στους 35ο C, κι αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων. Τα 40άρια μας απειλούσαν τουλάχιστον κάθε 2 εβδομάδες, έτσι ώστε να εκτιμήσουμε καλύτερα τις προηγούμενες χαμηλότερες θερμοκρασίες με την τρελή διαφορά των 3-4 βαθμών.
Σκέφτομαι ότι η φύση θα πρέπει να κατάλαβε πόσο αχάριστοι είμαστε και μας έδωσε την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουμε για μία μέρα ολόκληρη μέσα από την φοβερή θερμοκρασία των 45ο C και άνω.
Δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα γιατί όταν αναγκάσθηκα να βρεθώ στο δρόμο το μεσημέρι, γυρνώντας στο σπίτι μου από την δουλειά, είδα σ΄ένα θερμόμετρο του δρόμου 48ο C!!! Η λογική μου αρνιόταν να πιστέψει κάτι τέτοιο, παρόλο που ένιωθα να καίγονται τα πόδια μου από την λάβα του δρόμου, και το πρόσωπό μου και τα χέρια μου (που ήταν πιο εκτεθειμένα) όχι μόνο κάτω από τον ήλιο αλλά και στην σκιά.
Χωρίς μέσα σ΄όλα αυτά να αναφέρω τον σύμμαχο του κακού, την υγρασία.
Άλλο κορυφαίο συναίσθημα. Νιώθω το σώμα μου να κολλάει ολημερίς και ολονυκτίς περισσότερο από 70 μέρες τώρα, μ΄ ένα μικρό διάλειμμα των 5΄ μετά από ένα δροσερό ντουζάκι. Και το πιο περίεργο απ΄όλα το μαλλί μου, που από ίσιο μ΄ένα ελαφρύ «σπάσιμο» έγινε σγουρό με μεγάλες μπούκλες.
Φυσικά δεν τολμώ να σκεφτώ με τις χιλιάδες εκτάσεις που κάηκαν φέτος το καλοκαίρι, τα καλοκαίρια και τους χειμώνες που μας περιμένουν απ΄εδώ και πέρα.
«Στεγνή» λοιπόν και «ξεραμένη» απ΄όλο το καλοκαίρι ξύπνησα σήμερα από τον ήχο της έντονης βροχής έξω από το παράθυρό μου.
Κατακλεισμός για λίγα λεπτά. Ο δρόμος σχημάτισε το πρώτο «ποταμάκι» που δεν πρόλαβε να καταλήξει σε κάποιον υπόνομο μια κι η δίψα του ήταν τόση ώστε να απορροφήσει όλα τα νερά και μέσα σε λίγα λεπτά από το σταμάτημα της βροχής να υπάρχει η γνώριμη τόσο καιρό ξεραϊλα.
Έχει περάσει 1 ώρα από την έντονη νεροποντή και τίποτα δεν την θυμίζει. Μόνο λίγα συννεφάκια που κρύβουν τον ήλιο. Κάτι είναι κι αυτό!